Cissus australijski (Cissus antarctica)

Cissus australijski (Cissus antarctica) należy do rodziny winoroślowatych (Vitaceae). W środowisku naturalnym występuje w australijskich lasach, wspinając się po drzewach. W wielu krajach na całym świecie jest uprawiany jako roślina pokojowa.

Jest długowieczny – a finalnie jego pędy mogą osiągać nawet 3,5 m długości. Rośnie szybko, nawet o 1 m rocznie. Wytwarza atrakcyjne, owalne, ząbkowane liście. Kwiaty są niepozorne, jednak w warunkach domowych bardzo rzadko zakwita.

Wymagania i uprawa

Cissus to jeden z najłatwiejszych gatunków w uprawie pokojowej. Lubi miejsca jasne, o dużej ilości światła rozproszonego, ale znosi także cień. Optymalna temperatura w sezonie wegetacyjnym to 16-20°C, zimą może spaść nawet do 10°C. Do żyznego, torfowego podłoża warto dodać trochę ziemi liściowej lub kompostowej. Na dnie donicy układa się warstwę drenażową.

Cissusa podlewa się niezbyt intensywnie – gleba powinna przeschnąć przed kolejnym zabiegiem. Nadmiar wody szkodzi bardziej niż krótkotrwałe przesuszenie. Warto stosować co 2-3 tygodnie nawóz w płynie dla roślin o ozdobnych liściach (ze zwiększoną ilością potasu). Roślina dobrze reaguje na zraszanie (zwłaszcza zimą).

Młode okazy przesadza się co roku, starsze raz na kilka lat. Prawidłowo pielęgnowane okazy rzadko chorują i z reguły nie są atakowane przez szkodniki. Jeśli pędy ogołacają się od dołu, warto silnie przyciąć roślinę, co pobudzi jej wzrost i krzewienie.

Zastosowanie

Cissus ze względu na małe wymagania sprawdza się w większości domów i mieszkań. Można go uprawiać w wiszących pojemnikach lub kwietnikach. Czasem ustawia się go także na podłodze albo parapecie i prowadzi po kratownicy. Starsze okazy można rozpinać na suficie lub ścianach, podobnie jak epipremnum (Scindapsus).

Tekst: Michał Mazik, zdjęcia: Flora Dania, Juandev / CC BY-SA 3.0 / Link