Cefalocereus / Głowa starca (Cegalocereus senilis)

Cefalocereus (Cegalocereus senilis) znany również jako głowa starca, należy do rodziny kaktusowatych (Cactaceae). To jeden z najbardziej cenionych kaktusów. W środowisku naturalnym występuje w Meksyku, gdzie osiąga pokaźne rozmiary (nawet do 15 m).

Roślina ma kolumnowy pokrój i pokryta jest gęstymi, białymi włoskami. W uprawie pokojowej rośnie wolno, a jego wysokość nie przekracza zwykle 70 cm. W pomieszczeniach zwykle nie zakwita.

Wymagania i uprawa

Cefalocereus najlepiej rośnie na słonecznych, dobrze oświetlonych stanowiskach. Od wiosny od jesieni wymaga miejsc ciepłych o min. temp. 22ºC, zimą zaś przechodzi okres spoczynku i potrzebuje nieco niższych temperatur.

Roślinę podlewa się rzadko - w czasie sezonu wegetacyjnego czasem można zastąpić je zamgławianiem, na które reaguje pozytywnie. Zimą powinien być podlewany sporadycznie, wtedy gdy zaczyna się marszczyć. Zbyt wilgotne podłoże może łatwo doprowadzić do gnicia korzeni i w konsekwencji do obumierania całej rośliny.

Głowa starca lubi dokarmianie, 2-3 razy w roku nawozem do sukulentów. Przesadzanie wykonuje się rzadko, gdyż roślina nie ma dużych wymagań glebowych i jest wrażliwa na uszkodzenia.

Kaktusy w warunkach domowych można rozmnażać z nasion, które wysiewa się w piaszczyste podłoże, po czym pojemnik ustawia w ciepłym (24-26ºC) pomieszczeniu o dużej wilgotności powietrza.

W pomieszczeniach roślina najczęściej ustawiana jest na parapetach okien z wystawą południową. Cefalocereus jest dość trudny w uprawie i należy zapewnić mu optymalne warunki.

fot. Raul654 CC BY-SA 3.0 Wikimedia Commons