Mastif tybetański w ogrodzie | Dobre rady ekspertów

Historii mastifa tybetańskiego i opis rasy

Niewiele ras cieszy się tak bogatą bibliografią. Listy, dzienniki i książki z podróży wspominają o niej wielokrotnie, zaczynając od starożytności aż po wiek XIX! Opisywana przez takie autorytety, jak chociażby Marco Polo.

Wszyscy podkreślali niebywałą agresję i dzikość oraz ponadprzeciętną wielkość. Gdy jednak okazało się, że pierwsze sprowadzone egzemplarze nie mają rozmiarów osła, a w dodatku zachowują się tak samo, jak inne psy stróżujące, żądni nowinek Europejczycy przeżyli bolesne rozczarowanie.

Wygląd mastifa tybetańskiego wzbudza z jednej strony respekt, z drugiej sympatię. Z imponującej sylwetki wręcz promieniuje pewność siebie i opanowanie. Kosmate czarne futro, często z ciekawymi rudymi znaczeniami tworzącymi "drugie oczy", kryza sierści wokół szyi, idealnie symetrycznie rozłożone umaszczenie dopełniają wyglądu. Niewielkie oczy i opadające uszy nadają potężnej głowie tajemniczy, wschodni rys.

Fot. dreamstime.com

Szata mastifa jest bardziej zbliżona do ludzkiego włosa niż psiej sierści, dlatego te psy uchodzą za hipoalergiczne.

Mastify są całkowicie odporne na ciężkie warunki pogodowe. Nawet podczas siarczystych mrozów będą szczęśliwe, mogąc przebywać na dworze. Natomiast należy pamiętać, że więź pomiędzy mastifem, a jego właścicielem zawsze opierała się na bliskości. W Tybecie psy pilnujące wioski, snuły się swobodnie między namiotami lub były wiązane u wejścia domostwa, ale nigdy nie były izolowane. Nawet jeżeli nie zajmowano się nimi bezpośrednio i nie obdarzano czułościami, mogły uczestniczyć w życiu społeczności. Nic więc dziwnego, że również dziś czują się pełnoprawnymi członkami grupy.

Czy mastif tybetański nadaje się do ogrodu?

Mastif musi mieszkać w ogrodzie, ale absolutnie nie może być zamykany w kojcu. Jeśli będzie mógł swobodnie przemierzać teren, uczestniczyć w ogrodowych imprezach, a budę będzie miał umieszczoną tak, aby słyszał rodzinę, kiedy ta przebywa w domu, stanie się niezawodnym towarzyszem. Wykazuje też dużą cierpliwość w stosunku do dzieci. 

Choć wiąże się z tym pewne niebezpieczeństwo. To bardzo inteligentny pies, więc gdy tylko usłyszy rozmowę o organizowaniu imprezy – przestanie jeść karmę. Po co, skoro będą kiełbaski.

W rodzinie mastif jest oddanym przyjacielem, czułym, łagodnym i serdecznym. Jeżeli trafi do ludzi, którzy potrafią nawiązać z nim bliski kontakt, zachowuje się w ich obecności raczej jak rozbawiony szczeniak, niż groźny wojownik. Skacze, zachęca do zabawy, a wyrafinowanymi metodami wypraszania pieszczot zawstydza najbardziej utalentowane koty.

Natomiast w obecności obcych wychodzi z niego Mr. Hyde – w stosunku do nieznanych sobie ludzi pozostaje zawsze pełen rezerwy, czasami wręcz agresywny. Bardzo czujny, nie przepuści przez ogród żadnego intruza. Każdego zaanonsuje głośnym szczekaniem.

Fot. dreamstime.com

Pies uwielbiający ogród i bliskość ludzi

Szczenię mastifa należy socjalizować i uczyć posłuszeństwa od pierwszych dni pod wspólnym dachem. Nie wolno traktować go srogo i brutalnie. Trzeba natomiast wykazać się żelazną konsekwencją i zdecydowaniem. Od pierwszych dni należy jasno i wyraźnie dawać mu do zrozumienia, kto tutaj jest głównym lokatorem. I choć nigdy nie stanie się bezwolną maszynką, to może być posłusznym domownikiem. Systematyczną pracą można nauczyć go tolerować naszych gości. Tolerować, ale nie traktować z przyjacielską poufałością.

Wydaje się, że opisywana, wybujała agresja mastifów tybetańskich była kwestią wychowania i wynikała z warunków życia nepalskich właścicieli. W rzeczywistości nie mają one charakteru bardziej dzikiego, niż inne psy stróżujące. Proponuję jednak nie lekceważyć starych historii, a traktować je jako przestrogę. Tak na wszelki wypadek.

Czy mastif tybetański to odpowiedni pies do Twojego ogrodu?

Tekst: Kamila Prągowska-Sudoł i Wojciech Kornak, zdjęcie tytułowe: dreamstime.com

Pies i ogród – czy można mieć jedno i drugie? Galeria

14 zdjęć

zobacz galerię