Szpic duży w ogrodzie | Dobre rady ekspertów

Historia szpica dużego i cechy rasy

U podłoża jego czarnego PR leży brak zrozumienia psiej natury. Szpice są powszechnie uznawane za pierwotną formę, za przodka wszelkich europejskich ras użytkowych. Pracę mają we krwi, jest ona ich pasją i powołaniem. A stawiano przed nimi odpowiedzialne zadanie upilnowania wozu, wypakowanego paczkami podczas snu właściciela.

Wyobraźcie sobie scenkę: wieczór w ruchliwym, targowym angielskim miasteczku, uliczkami chodzą tłumy ludzi duży różnego asortymentu. A w tym rozgardiaszu mały piesek, na górze towarów, samodzielnie pilnujący pakunków. Jak wielką czujnością musi się wykazać, aby w takiej ciżbie nie pozwolić "ściągnąć" ani jednej paczuszki? Jak głośno musi szczekać, aby w chwili zagrożenia obudzić i przywołać pana? Żeby temu wszystkiemu podołać, wcale nie trzeba być wariatem. Ale to pomaga. I właśnie przez pryzmat wariata był postrzegany. Więc nic dziwnego, że nie nadawał się na mieszkańca dystyngowanych wiktoriańskich salonów. A jeszcze na dodatek ten niepasujący do charakteru wygląd. Po piesku przypominającym kudłatą kuleczkę z sympatyczną mordką i elegancką kryzą, można było spodziewać się bardziej arystokratycznych manier.

Czy szpic duży nadaje się do ogrodu?

Należy sobie zadać pytanie, czy dla takiego nicponia znajdzie się miejsce w dzisiejszej rodzinie. Ten zdrowy i wytrzymały piesek, odporny na niekorzystne warunki atmosferyczne, może z powodzeniem zamieszkać w ogrodzie.

Szpic duży mocno przywiązuje się do terenu. Traktuje go niczym swoją ojczyznę, zawsze gotowy podnieść nieprawdopodobne larum w razie zagrożenia. Pełen energii patroluje niestrudzenie terytorium, wypatrując wszystkiego, co wokół posesji porusza się na nogach w ilości dowolnej. I na kołach. W ilości też dowolnej. Bo czujność szpiców jest wręcz przysłowiowa. A jeszcze w razie potrzeby śmiało stanie do konfrontacji.

Nie lubi oddalać się od swojego dobytku, obca mu jest tęsknota za dalekimi włóczęgami. Nie wybierze się również na kłusowanie w okolicznych lasach, chociaż w swoim gospodarstwie gryzonie wytępi co do jednego.

Szpic duży to pies samodzielny i uparty. Chociaż dzięki żywej inteligencji, łatwo daje się szkolić, to nigdy nie jest uległy ani posłuszny. Stosunki z rodziną układa raczej na warunkach szorstkiej przyjaźni i braku nachalnej wylewności. I rozumie, że to działa w obie strony. W kontaktach z dziećmi cierpliwy, ale nie fanatyk. Za to w stosunku do obcych pozostaje zawsze nieufny.

Większość szpiców nie lubi dzielić terenu z innym psem. Wbrew swojej nazwie, szpic duży nie jest potężnym psem. Ma około 50 cm w kłębie. Te niewymagające psy są proste w obsłudze. Nastroszone futro z grubym podszerstkiem wymaga starannej pielęgnacji jedynie u młodych. Dorosłe wystarczy raz na jakiś czas solidnie wyczesać. Ogólnie cieszą się dobrym zdrowiem i weterynarze nie zbiją na ich leczeniu majątku. 

Do mieszkania w ogrodzie nadaje się również trochę większy szpic wilczy.

Pies czujny, niezależny i głośno broniący terenu 

Szpice nie cieszą się dużą popularnością, gdyż większość ludzi oczekuje wzajemnych relacji innych, niż ma do zaoferowania ta niezależna osobowość. Ale ten samodzielny i niekłopotliwy piesek będzie świetnym towarzyszem dla wszystkich zapracowanych, chcących pod swoją nieobecność zostawiać dom pod czujną opieką.

Czy szpic duży to odpowiedni pies do Twojego ogrodu ?

Tekst: Kamila Prągowska-Sudoł i Wojciech Kornak, zdjęcia tytułowe i w tekście: www.dreamstime.com

Pies i ogród – czy można mieć jedno i drugie? Galeria

14 zdjęć

zobacz galerię