Dąb błotny (Quercus palustris)

Dąb błotny (Quercus palustris) to drzewo z rodziny bukowatych (Fagaceae). W środowisku naturalnym występuje w Ameryce Północnej. W Europie spotyka się go głównie w parkach i ogrodach.

To średniej wielkości drzewo o szybkim wzroście. Po ok. 10 latach może osiągnąć 4-5 m wysokości, a docelowo 20-25 m. Posiada smukłą, często lekko wypukłą koronę (nie rozłożystą jak u pozostałych dębów). Pień rozgałęzia się wysoko. Kora dębu jest szara. U młodych osobników gładka, u starszych popękana i z paskowanym deseniem. Bruzdy niezbyt głębokie. Liście są duże (8-17 dł.), eliptyczne w zarysie, znacząco głęboko powcinane – zwykle 2-4 klapowe. Jesienią przebarwiają się na czerwono (u starych osobników zdarza się zmiana koloru przebarwiania na żółtobrunatny).

Dąb błotny kwitnie późną wiosną i wczesnym latem, w czerwcu i lipcu. Owocami są drobne żołędzie, które mają półkolisty lub kolisty kształt, płytką miseczkę i osadzone są na krótkich szypułkach.

Wymagania i uprawa

Dąb błotny najlepiej uprawiać na stanowiskach słonecznych, ciepłych i osłoniętych od wiatru. Choć znosi zacienienie to staje się w nim luźniejszy, wyciągnięty i gorzej przebarwia się jesienią. Drzewo nie jest wymagające co do gleb ale trzeba wiedzieć, że nie lubi suszy i ziem jałowych. Dobrze natomiast rośnie na podłożu podmokłym, okresowo zalewanym. Jest odporny na mróz.

W pierwszych latach uprawy wymaga podlewania (zwłaszcza okazy uprawiane na suchym podłożu). W ogrodach warto stosować dla niego nawozy organiczne. Pozytywnie reaguje na ściółkowanie gleby.

Dęby najlepiej sadzić jesienią lub wiosną. Są dość łatwe do przesadzania, ponieważ ukorzeniają się płytko.

Zastosowanie

Dąb błotny jest szczególnie atrakcyjny jesienią, gdy jego liście stają się czerwone. Drzewo dobrze wygląda jako soliter, ale jest chętnie stosowane w grupie do obsadzania alej i tworzenia szpalerów. Trzeba jednak pamiętać, że nie ma bardzo mocnego systemu korzeniowego i nie nadaje się do tworzenia ścian przeciw silnym wiatrom.

Ciekawostki

Dąb błotny jest często mylony z dębem szkarłatnym (łac. Quercus coccinea). Odróżnia się je po tym, że dąb błotny w przeciwieństwie do szkarłatnego posiada pęczki włosków w kątach nerwów na spodniej stroni blaszek liściowych.

Tekst: Katarzyna Jeziorska, zdjęcia: iVerde, CC BY-SA 3.0/Link, Rasbak/CC BY-SA 3.0/Link

Czy w opisie są wszystkie informacje, których szukałaś/-eś? Daj znać w komentarzu!