Zefirant (Zephyranthes)

Zefirant (Zephyranthes) to rodzaj należący do rodziny amarylkowatych (Amarylidaceae). W środowisku naturalnym poszczególne gatunki zefiranta występują w klimacie tropikalnym i subtropikalnym w Meksyku, USA, Kolumbii i Gwatemali.

To niewysoka roślina cebulowa dorastająca do bardzo różnych rozmiarów zależnie od gatunku – przeważnie jest to ok. 10-25 cm wysokości (choć bywają też rośliny wysokości 5 jak i 50 cm). Tworzy gęstą rozetę równowąskich liści podobnych do krokusów.

Termin kwitnienia jest zależne od gatunku – najczęściej spotykanym, jest zefirant biały i jego odmiany mieszańcowe, które kwitną latem i na początku jesieni. Kwiaty zefiranta są lejkowate, wyrastają pojedynczo na nagich pędach i mają barwę białą, żółtą, różową lub czerwoną.

Liście i cebulki zefirantów są trujące.

Wymagania i uprawa

Zefirant w naturze porasta tereny półpustynne, czasem zalewane, dlatego wymaga stanowisk ciepłych i słonecznych, a gleb przepuszczalnych, suchych, a w okresie kwitnienia stale lekko wilgotnych o obojętnym odczynie pH. Roślina w naszym klimacie nie jest w pełni mrozoodporna i łatwo wymarza.

Rośliny z reguły nie wymagają nawożenia, ale można to robić w pierwszej połowie lata.

Cebule należy sadzić do gruntu wczesną wiosną (IV), a przed zimą (X), gdy liście zefiranta zasychają trzeba je wykopać i przechowywać pod trocinami lub piaskiem w pomieszczeniu o temp. 5-8 °C.

Zefirant rozmnaża się poprzez oddzielenie cebulek przybyszowych.

Zastosowanie

W ogrodzie zefirant nadaje się do tworzenia barwnych, niewysokich rabat oraz jest interesującą ozdobą skalniaków. Najlepiej prezentuje się w grupie sadzone przy niewysokich bylinach, roślinach zielnych i trawach ozdobnych. Z powodzeniem można go też uprawiać w pojemnikach, a nawet jako roślinę pokojową.

Na terenach swojego występowania, niektóre zefiranty wykorzystywane są w ziołolecznictwie, gdyż posiadają różne alkaloidy.

Gatunki

• Zephyranthes candida (zefirant biały) – (zdj. 1) kwitnie od lipca do września/października; jedyny gatunek na tyle wytrzymały na zimno, że można próbować uprawiać go w gruncie przez cały rok (okrywając na zimę grubą warstwą ściółki)
• Zephyranthes atamasco – kwitnie w marcu i kwietniu
• Zephyranthes grandiflora – kwitnie w maju i lipcu
• Zephyranthes rosea – (zdj. 2)
  
  

Ciekawostki

Łacińska nazwa Zephyranthes wywodzi się z greki i oznacza "kwiat zachodniego wiatru".

Tekst: Katarzyna Jeziorska, zdjęcia: Stan Shebs/CC BY-SA 3.0/Link; potocraze/Grouping/Epibase/CC BY-SA 2.0/Link; Scott.Zona; Tropic

Czy w opisie są wszystkie informacje, których szukałaś/-eś? Daj znać w komentarzu!