Rosiczka (Drosera)

Rosiczka (Drosera) to rodzaj należący do rodziny rosiczkowatych (Droseraceae). Zaliczamy do niego ok. 150 gatunków. Występują one prawie na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Naturalne środowisko rosiczek to jałowe torfowiska i zagłębienia śródwydmowe. Rosiczka to jedna z najbardziej popularnych roślin owadożernych uprawianych w domach.

W zależności od odmiany tworzy rozetę z liści o średnicy 2-10 cm. Liście pokryte są włoskami oblepionymi słodko pachnącą, lepką wydzieliną trawienną.

Roślina "łapie" owady, które wchodzą na liść – lepka substancja szybko skleja nie tylko odnóża, ale też skrzydła i całe tułowie owada, unieruchamiając go. Mimo, że rosiczka "zamyka się", czyli zwija wolniej niż muchołówka to owad nie jest w stanie uciec. Wydzielany kwas mrówkowy zaczyna rozpuszczać ciało ofiary. Miękkie części zostają strawione, a powstała z nich ciecz wchłonięta przez roślinę.

Wymagania i uprawa

Rosiczka najlepiej rośnie na stanowisku nasłonecznionym – musimy jednak pamiętać, że bardzo ostre słońce może poparzyć roślinę. Idealne podłoże to mieszanka torf z piaskiem w stosunku 2:1. Roślina wymaga kwaśnego odczynu o pH 3,5-4,5.

Należy utrzymywać stałą wilgotność podłoża. Woda do podlewania powinna być miękka i pozbawiona wszelkich związków chemicznych. Najlepiej nadaje się woda destylowana lub przefiltrowana w filtrze odwróconej osmozy. Nadaje się również przygotowana woda z kranu (odstana).

Rosiczki nigdy nie wolno nawozić! Azot niezbędny do wzrostu roślina czerpie z upolowanych owadów. Wszystkie pozostałe minerały pobiera z podłoża.

Optymalną temperaturą do wzrostu rosiczki jest 18-25 °C (lato) oraz 10-16 °C (zima).

Zastosowanie

Rosiczka to roślina, która będzie się czuć idealnie w kuchni, gdzie owadów zwykle w bród. Muszki owocówki i inne, będą dla naszej rosiczki idealnym pokarmem. Z racji, że potrzebuje ona dużo słońca, dobre będą dla rośliny parapety południowe.

Zdjęcia: Eugenio Cuppone, stux/Pixabay