Łajka zachodniosyberyjska w ogrodzie | Dobre rady ekspertów

Historia łajki zachodniosyberyjskiej i cechy rasy

Zasadniczo łajki są do siebie podobne, ale ze względu na niewielkie różnice w wyglądzie, podzielono je na kilka odmian, z czego trzy zostały już zatwierdzone przez FCI jako osobne rasy. Wyglądem przypominają niewielkich rozmiarów wilki ze zwiniętym w rogalik ogonem.

Ich sierść nie wymaga praktycznie żadnej pielęgnacji, natomiast jest doskonałym izolatorem. Całkowicie zabezpiecza przed niespodziankami klimatycznymi. Łajki są odporne i przez całe, kilkunastoletnie życie cieszą się dobrym zdrowiem. Nie mają też żadnych wymagań co do diety. Zwłaszcza że posiłki urozmaicają sobie własnoręcznie upolowanymi gryzoniami.

Zaspokojenie potrzeb łajek nie wymaga wielkiego wysiłku ze strony opiekuna. Są nieskomplikowane w kontaktach. Nie są męczącymi współlokatorami. Nie narzucają swojej obecności, nie wpychają się na kolana.

Wśród domowników wybierają przewodnika, któremu są całkowicie oddane i posłuszne. Z dużą cierpliwością i pobłażliwością podchodzą do pomysłów dzieci, ale nie są fanatykami wspólnych zabaw. W stosunku do pozostałych są łagodne i przyjaźnie nastawione. W ich obronie będą walczyły jak lwy. Ale nie są wylewnymi pieszczochami, a raczej niezależnymi współlokatorami.

Fot. dreamstime.com

Czy łajka syberyjska nadaje się do ogrodu?

Łajka syberyjska może niestety się bardzo nudzić w ogrodzie. Pasja łowiecka to podstawowy rys ich charakteru, dlatego doskonale sprawdzają się jako towarzysze myśliwych. Obdarzone wyjątkowo czułym węchem, namierzą ofiarę równie precyzyjnie, jak snajper przez lunetę. Po "zwąchaniu" zwierzęcia, natychmiast rozpoczynają pościg. Trzeba bardzo uważać, aby nie zniknęły z pola widzenia. Pościg prowadzą wytrwale i z zawziętością. Uciekająca ofiara pochłania całą ich uwagę. Nie widzą, nie słyszą i nie czują nic innego: wołanie właściciela, zmęczenie, ból – wszystko pozostaje po drugiej stronie ich świadomości. W takiej chwili łatwo jest stracić psa. Jeżeli zapędzi się na nieznany teren nie zawsze potrafi odnaleźć drogę powrotną. Jeżeli uda mu się osaczyć ofiarę, wystawia ją ujadając głośno i zawzięcie.

Łajka zwana czasem owczarkiem syberyjskim, może również wykonywać inne prace pomocnicze podczas polowania, np. będzie chętnie aportowała zwierzynę. Wyciągnie ją zarówno z kolczastych krzewów, jak z zimnej wody. Świetny węch i czujność łajki można wykorzystać, mianując ją stróżem domostwa. Jednakowo aktywna dniem i nocą, będzie pełniła swoją służbę 24 godziny na dobę, 365 dni w roku (a w latach przestępnych nawet o 1 dzień dłużej).

Wobec obcych jest bardzo nieufna – nie wchodzi w rachubę przekupienie jej smakołykiem. Każdy obcy, który wzbudzi niechęć łajki, naraża się na bliski kontakt z jej zębami! A że bywa porywcza i nie zna się na żartach, może być to raczej bolesne doświadczenie.

Nawet jeśli nie jesteście w stanie polować, należy zapewnić łajce możliwość odbywania długich wycieczek w plener. Podczas tych wypraw należy psu zapewnić możliwość biegania. Jeżeli boicie się puścić psa luzem, możecie jechać na rowerze albo biegać razem z nim.

Pilnowanie podwórka nie może być jedynym zajęciem łajki. Taka praca jest mało stymulująca i szybko ją znudzi.

Pies aktywny, potrzebujący szkolenia i nowych doznań

Najlepszym właścicielem łajki będzie zapalony myśliwy. Wspólne wyprawy wytworzą silną więź między panem a pupilem. Nie-myśliwi mogą również cieszyć się posiadaniem tego samodzielnego, niewymagającego i zdrowego pieska. Muszą jedynie zapewnić mu odpowiednią ilość ruchu oraz staranne wychowanie. Większości problemów można zapobiec, właściwie szkoląc psa. Konsekwentnie i zdecydowanie prowadzona łajka szybko przyswaja domowy regulamin. Jest pojętna, uczy się chętnie i szybko.

Czy łajka zachodniosyberyjska to odpowiedni pies do Twojego ogrodu?

Tekst: Kamila Prągowska-Sudoł i Wojciech Kornak, zdjęcie tytułowe: dreamstime.com

Pies i ogród – czy można mieć jedno i drugie? Galeria

14 zdjęć

zobacz galerię