Wilczomlecz migdałolistny (Euphorbia amygdaloides)

Wilczomlecz migdałolistny (Euphorbia amygdaloides) to gatunek zimotrwałej byliny zaliczanej do rodziny wilczomleczowatych (Euphorbiaceae). Roślina pochodzi z Północnej Afryki, ale spotykana jest też na terenach leśnych w Azji i Europie, a nawet w Polsce Południowej.

Wilczomlecz migdałolistny może dorastać do 50-70 cm. wys. tworząc wzniesione, sztywne, ulistnione, z wiekiem drewniejące u podstawy pędy, zebrane w gęste kępy. Pędy na całej długości, ale przede wszystkim w górnej części pokryte są zimozielonymi, skórzastymi, podłużnymi, lancetowatymi, matowymi, szarozielonymi, całobrzegowymi liśćmi. Od spodu są one lekko owłosione i delikatnie zabarwione na czerwono.

Na szczytach pędów rozwijają się drobne, żółte kwiaty, otoczone dużymi, zielonożółtymi, okrągłymi podsadkami i zebrane w luźny, rozgałęziony, wiechowaty kwiatostan. Roślina kwitnie od końca kwietnia do czerwca.

Wszystkie części rośliny zawierają trujący sok mleczny, który może powodować podrażnienia skóry i błon śluzowych (prace pielęgnacyjne przy roślinie należy wykonywać w rękawiczkach), a po spożyciu poważne problemy zdrowotne (min. zawroty głowy, drgawki).

Wymagania i uprawa

Wilczomlecz migdałolistny to roślina świetlistych lasów, dlatego w uprawie oczekuje półcienistego, osłoniętego przed wiatrem stanowiska oraz żyznego, próchniczego, umiarkowanie wilgotnego, przepuszczalnego, wapiennego podłoża. Lepiej znosi przejściową suszę, niż zalanie i mokre podłoże, na którym staje się podatny na choroby grzybowe.

Wilczomlecz jest rośliną zimotrwałą, ale niezbyt odporną na mróz (wytrzymuje do ok. -15/-18°C), dlatego w chłodniejszych rejonach kraju może przemarzać.

Na dobrym stanowisku bardzo ładnie się rozrasta i może być rozmnażany zarówno przez podział dorosłych egzemplarzy jak i przez wysiew nasion. Często daje też obfity samosiew.

Zastosowanie

Wilczomlecz migdałolistny to ciekawa bylina ogrodowa, sprawdzająca się w kompozycjach z innymi bylinami lub krzewami ozdobnymi. Może być też sadzona w kępach na tle ogrodzenia lub w ogródkach żwirowych.

Nadaje się również do uprawy w pojemnikach na balkonach i tarasach. Szczególnie pięknie prezentuje się w ogrodach naturalistycznych i leśnych oraz na rabatach w stylu śródziemnomorskim.

Wybrane odmiany

• 'Purpurea' – najpopularniejsza odmiana o ciemnym, czerwono-bordowym zabarwieniu liści i pędów (zdj. 3).
• 'Alberton's Ruby Glow' – odm. o bordowo-czerwonych liściach i żółtych kwiatach z czerwono-bordowymi podsadkami
• 'Ascot Rainbow' – odm. o wielobarwnych, żółto-zielonych, czasami podbarwianych na czerwono-pomarańczowy kolor liściach

Tekst: Katarzyna Józefowicz, zdjęcia: Joan Simon/CC BY-SA 2.0/Flickr , "Wood Spurge 'Purpurea'"/Drew Avery/CC BY 2.0, "Euphorbia amygdaloides"/wallygrom/CC BY-SA 2.0, Katarzyna Jeziorska