Leszczyna turecka
Rodzaj leszczyna liczy około 15 gatunków, występujących w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Są to najczęściej krzewy, rzadziej drzewa. U nas najpopularniejszym gatunkiem jest leszczyna pospolita (Corylus avellana) – naturalnie rosnąca w Polsce, uprawniana dla wartościowych i smacznych orzechów laskowych oraz jako dekoracyjny krzew lud niewielkie drzewo.
Mało znanym, rzadko stosowanym, ale wartościowym gatunkiem drzewiastym (zasługującym na popularyzację) jest leszczyna turecka. To roślina polecana do sadzenia w miastach jako drzewo alejowe i przyuliczne.
Spis treści
Leszczyna turecka (Corylus colurna) naturalnie występuje w południowo-wschodniej Europie, w Turcji i na Kaukazie. Jej cechą charakterystyczną jest gęsta korona, przyjmująca kształt regularnego stożka. Dzięki licznym, silnie rozgałęzionym i regularnie ułożonym pędom obserwowane z oddali egzemplarze sprawiają wrażenie, jakby zostały wręcz uformowane.
Drzewa tworzą proste pnie pokryte szarą, spękana korą, osiągają 20-25 m wysokości. Ich ozdobą są duże, zielone liście osadzone na 2-3 cm długości ogonkach.
Liście tego gatunku leszczyny przebarwiają się późną jesienią na intensywnie żółty kolor, czyniąc drzewa w tym okresie wyjątkowo atrakcyjnymi.
Leszczyna turecka kwitnie na przedwiośniu, przed rozwojem liści. Kwiaty męskie mają postać ozdobnych, długich (do 12 cm) kotek w żółtoseledynowym kolorze, zwisających malowniczo na gałązkach. Kwiaty żeńskie są praktycznie niezauważalne, za to powstające z nich owocostany są oryginalne i ozdobne, zbudowane z 3-8 orzechów schowanych w głęboko powcinanych, frędzelkowatych listkach okrywy owoców, pokrytych dodatkowo gruczołkowatymi włoskami.
Drzewa wchodzą w okres owocowania dopiero po kilkunastu latach uprawy. Orzechy są przysmakiem wiewiórek. Dojrzewają jesienią.
Uprawa i wymagania
Leszczyna turecka jest gatunkiem długowiecznym, ze względu na swoje południowe pochodzenie wytrzymałym na wysokie temperatury, suszę oraz zanieczyszczenie powietrza. W suche i upalne lata jej liście układają się rynienkowato, ograniczając w ten sposób transpirację.
W chłodniejszych rejonach kraju, w surowe zimy, drzewa mogą przemarzać, szczególnie na wschodzie kraju. W centrum i na zachodzie, oraz w miastach, drzewa dobrze zimują.
Rośliny preferują gleby żyzne, gliniaste, bogate w wapń, o odczynie obojętnym i zasadowym, stanowiska słoneczne, ciepłe, o wystawie południowej.
Gdzie posadzić?
Egzemplarze o wyprowadzonym wysokim pniu doskonale nadają się do obsadzania osiedlowych ulic, skwerów, zieleńców, parków, ogrodów szkolnych i przedszkolnych. Leszczyna turecka dobrze prezentuje się sadzona pojedynczo oraz w grupach.
|
Opracowanie: Związek Szkółkarzy Polskich Więcej o roślinach i ich producentach znajdziesz na: e-katalogroslin.pl |
TEMATY NA CZASIE 
