Jałowiec łuskowaty (Juniperus squamata)

Jałowiec łuskowaty (Juniperus squamata), nazywany też jałowcem himalajskim, to długowieczne, zimozielone drzewo lub okazały krzew z rodziny cyprysowatych (Cupressaceae). Naturalnie występuje na górzystych obszarach Chin i Himalajów, ale w postaci odmian, jest też uprawiany w ogrodach jako roślina ozdobna.

Jak wygląda jałowiec łuskowaty i czym się wyróżnia?

Jałowiec łuskowaty posiada nieregularny pokrój, który może być bardzo różny zależnie od odmiany ozdobnej. W naturze dorasta nawet do 10-15 m wys. ale w ogrodach jest zwykle niższy – jest najczszęściej krzewem osiągającym maksymalnie do 2 m. Gatunek tworzy gruby pień z wyraźnie łuszczącą się korą oraz rozwija liczne pędy, pokryte jednym rodzajem liści w postaci kłujących, sztywnych, grubych, najczęściej sinozielonych igieł (lub innych odcieni zieleni zależnie od odmiany), zebranych po trzy w niewielkie okółki.

Jałowiec łuskowaty jest zwykle dwupienny, dlatego kwiaty męskie i żeńskie tworzy na różnych egzemplarzach. Po zapyleniu z kwiatów żeńskich rozwijają się owoce (szyszkojagody z pojedynczym nasieniem), które dojrzewają przez rok, po czym stają się ciemnofioletowe i pokryte sinoniebieskim nalotem. Czasem można też jednak spotkać egzemplarze jednopienne, u których na jednej roślinie tworzą się zarówno kwiaty męskie jak i żeńskie.

Jałowiec tworzy silnie rozgałęziony system korzeniowy.

Wymagania uprawowe jałowca łuskowatego

Jałowiec łuskowaty jest rośliną nieco bardziej wymagającą od innych jałowców. Preferuje słoneczne, ale chłodne stanowiska oraz lekko wilgotne, przepuszczalne, próchnicze podłoża, najlepiej o lekko kwaśnym odczynie pH. Bardzo lubi też podwyższoną wilgotność powietrza. Woli lepszej jakości podłoża, ale poradzi sobie też na słabszej i bardziej suchej glebie. W naszym klimacie jest zwykle dostatecznie mrozoodporny i może być uprawiany na terenie całego kraju.

Jako gatunek, roślina może być rozmnażana przez nasiona, jednak odmiany należy rozmnażać za pomocą sadzonek pędowych, inaczej potomstwo może nie powtórzyć cech egzemplarza matecznego.

Jak pielęgnować jałowca łuskowatego?

Jałowiec łuskowaty wymaga regularnego podlewania, szczególnie w okresach suszy, choć dobrze znosi krótkotrwałe okresy braku wody. W celu wspierania jego wzrostu i zdrowego wyglądu, zaleca się stosowanie nawozów przeznaczonych dla roślin iglastych, najlepiej wczesną wiosną. Ważne jest również zapewnienie roślinie odpowiedniej przestrzeni do wzrostu.

Roślina nie oczekuje systematycznego cięcia, ale zabieg znosi dobrze, dlatego kiedy nadmiernie się rozrośnie, można go przycinać. Jedynie stare egzemplarze nie powinny być cięte zbyt mocno, gdyż trudno odbijają ze starego drewna.

Szkodniki i choroby jałowca łuskowatego

Jałowiec łuskowaty jest stosunkowo odporny na choroby i szkodniki, ale zdarza się, że zostaje porażony przez choroby grzybowe (np. fytoftoroza, zamieranie pędów, szara pleśń) lub zaatakowany przez mszyce bądź tarczniki. Bywa też żywicielem pośrednim rdzy gruszy, gdyż odpowiedzialny za chorobę grzyb potrzebuje do rozwoju dwóch żywicieli: jałowca, na którym zimuje i gruszy, którą atakuje w sezonie wegetacyjnym. Walka z rdzą jest trudna i wymaga zastosowania kilku metod ochrony jednocześnie.

Zastosowanie jałowca łuskowatego w ogrodzie

Jałowiec łuskowaty jako gatunek rzadko pojawia się w ogrodach, gdyż znacznie większą popularnością cieszą się jego liczne odmiany ozdobne. Mniejsze i karłowe znakomicie prezentują się na skalniakach, w ogródkach żwirowych, na murkach oraz w ogrodach japońskich. Doskonale wyglądają też w kompozycjach rabatowych z innymi krzewami i bylinami. Mogą być również uprawiane w pojemnikach.

Odmiany szeroko rosnące to doskonałe rośliny okrywowe, nadające się na skarpy i nasypy. W sprzedaży można też spotkać rośliny szczepione na pniu, które bardzo efektownie prezentują się jako szpaler wzdłuż ścieżki lub jako soliter na trawniku.

Wybrane odmiany jałowca łuskowatego

• 'Golden Flame' – odm. karłowa, igły stalowoniebieskie, żółtokremowe przebarwienia, wys ok. 0,5-1 m
• 'Blue Carpet' – (zdj. 2) odm. okrywowa o niebieskozielonych igłach, wys. ok. 0,5 m szer ok. 1-1,2 m
• 'Blue Star' – (zdj.  3) odm. karłowa, pokrój kulisty, igły stalowoniebieskie, wys ok. 0,5-1 m
• 'Meyeri' – pokrój wzniesiony, rozłożysty, igły stalowoniebieskie, wys ok. 2-2,5 m
• 'Floreant' – odm. karłowa, pokrój półkulisty, igły stalowoniebieskie, żółtokremowe przebarwienia, wys ok. 0,5 m

Zdjęcia: Perennial Power / iVerde 

Czy w opisie są wszystkie informacje, których szukałaś/-eś? Daj znać w komentarzu!